اگر خوب دقت کرده باشید در دیدار استقلال مقابل تراکتورسازی تبریز ورزشگاه یادگار امام جای سوزن انداختن نداشت و اکثر سکوهای این ورزشگاه را طرفداران تراکتورسازی پر کرده بودند.
منتهی حدود دو هفته بعد از این دیدار در همین ورزشگاه تراکتورسازان مقابل پرسپولیس صف آرائی کردند،که با شرایط تقریبا مشابه آب و هوایی استقبال تبریزی ها از این دیدار به مراتب کمتر از بازی با استقلال بود و به گفته شاهدان و اطلاع رسانی در رسانه ها حدود 40تا 45 هزار نفر از این دیدار استقبال کردند .
این یعنی حدود 20 تا 25 هزار نفر کمتر از بازی با استقلال!
اما موضوع اینجا جالب تر به نظر میرسه که با وجود صدرنشینی تیم تراکتورسازی و بازی نسبتا آسانی که این تیم مقابل گسترش فولاد دیگر تیم تبریزی در هفته هفدهم داشت،حدود 3 هزار نفر از این بازی دیدن کردند و استقبال بسیار کمی صورت گرفت.
حال اگر شرایط آب و هوایی و برفی که در تبریز آمده بود را بابت کاهش تعداد تماشاگران تبریزی تاثیر گذار بدانیم،باز هم نمی توان این موضوع  و عدم استقبال تماشاگران تراکتورسازی آنهم در حالی که تیم محبوبشان در صدر قرار گرفته و بیش از گذشته به  شور و حمایت هوادارانش نیاز دارد،را هضم کنیم!
همانطور تفاوت در تعداد تماشاگران حاضر در ورزشگاه یادگارامام جهت حمایت از تراکتورسازی مقابل سرخابی های پایتخت!!

تراکتورسازان اولین سیلی  آسیایی ایرانی خود را مقتدرانه زیر گوش یکی از تیم های عربی  زدند!
تراکتورسازان در اولین دیدار آسیایی خود توانستند در یک بازی برتر و هجومی با کمک تماشاگران پرشورش جهنمی برای بازیکنان الجزیره بسازند و در نهایت با سه گل این گربه سیاه بدترکیب استقلال را  با اقتدار شکست بدهند.
نکته قابل اهمیت و توجه این بازی حضور چشمگیر تماشاگران تبریزی در ورزشگاه یادگار امام بود.بی شک تاثیر گذارترین و مهم ترین عامل پیروزی تیم تراکتور مقابل تیم الجزیزه این استفبال با شکوه تماشاگران تبریزی بود.
من یکی دلم لک زده برای دیدن یک ورزشگاه آزادی  که با پرچم های آبی هواداران کیپ تا کیپ  پر شده باشد و تنها چیزی که جلب توجه کنه رقصیدن این پرچم های خوشرنگ در فضای استادیوم باشد.
هواداران استقلالی خدای بازیهای آسیایی دیگر مثل  دیدارهای لیگ برتری تیم نیست.برای بازی دوم در لیگ قهرمانان حتما باید به ورزشگاه بیاییم و نگذاریم این امتیاز خوب میزبانی و نقطه قوت همیشگی استقلال بر علیه تیم خودمان  استفاده بشه و باعث یک نقطه ضعف برای روحیه بازیکنان تیم محبوبمان بشود.